Уільям Пірс Роджэрс

Уільям Пірс Роджэрс
4-ы United States Deputy Attorney General[d] студзень 1953 — 23 кастрычніка 1957
Папярэднік	Ross L. Malone[d]
Пераемнік	Lawrence Walsh[d]
55-ы дзяржаўны сакратар ЗША 22 студзеня 1969 — 3 верасня 1973
Папярэднік	Charles E. Bohlen[d]
Пераемнік	Kenneth Rush[d]
63-і генеральны пракурор ЗША[d] 23 кастрычніка 1957 — 20 студзеня 1961
Папярэднік	Herbert Brownell[d]
Пераемнік	RFK
Нараджэнне	23 чэрвеня 1913(1913-06-23) Норфалк, Сент-Лоўрэнс[d], штат Нью-Ёрк, ЗША
Смерць	2 студзеня 2001(2001-01-02) (87 гадоў) Бэтэсда, акруга Мантгомеры[d], Мэрыленд, ЗША
Месца пахавання	Арлінгтонскія нацыянальныя могілкі[d]
Веравызнанне	прэсвітэрыянства
Партыя	Рэспубліканская партыя ЗША
Адукацыя	Універсітэт Колгейт[d] Юрыдычны факультэт Карнельскага ўніверсітэта[d]
Аўтограф
Род войскаў	Ваенна-марскія сілы ЗША
Званне	lieutenant commander[d]
Бітвы	Другая сусветная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уільям Пірс Роджэрс (англ.: William Pierce Rogers; 23 чэрвеня 1913, Нарфолк — 2 студзеня 2001) — амерыканскі палітык і дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія

Скончыў Колгейцкі ўніверсітэт і юрыдычны факультэт Карнельскага ўніверсітэта. З 1938 па 1942 год працаваў абвінаваўцам пераважна ў справах аб арганізаванай злачыннасці ў Нью-Ёрку. У 1942 годзе паступіў на службу ў флот. Служыў на авіяносцы USS Intrepid (CV-11), удзельнічаў у бітве за Акінаву.

Пасля вайны працаваў юрыстам у камісіях Сената ЗША. У 1950 годзе Роджэрс стаў партнёрам у Нью-Йоркскай юрыдычнай фірме Dwight, Royall, Harris, Koegel & Caskey.

З 1953 года займаў пасаду намесніка міністра юстыцыі ў адміністрацыі прэзідэнта Эйзенхаўэра. З 1957 па 1961 год — міністр юстыцыі ЗША. На гэтай пасадзе ўпарта змагаўся з расавай сегрэгацыі, падтрымліваў жорсткія меры па забеспячэнню выканання закона 1957 года Civil Rights Act, які прадугледжваў стварэнне змешаных бела-чорных школ. Быў блізкім саветнікам Ніксана, які займаў пасаду віцэ-прэзідэнта пры Эйзенхаўэры.

З 1961 па 1969 год кіраваў прыватнай юрыдычнай практыкай. 22 студзеня 1969 года па 3 верасня 1973 год займаў пасаду дзяржаўнага сакратара ў адміністрацыі Ніксана. Спрабаваў дамагчыся працяглага міру ў Араба-ізраільскім канфлікце, прапанаваўшы так званы план Роджэрса. Лічыўся лаяльным супрацоўнікам Ніксана, нягледзячы на тое, што частка яго паўнамоцтваў была ўзурпаваная прэзідэнцкім саветнікам па нацыянальнай бяспецы Генры Кісінджэрам.

Узнагароджаны Прэзідэнцкім медалём Свабоды, выйшаў у адстаўку ў 1973 годзе.

Узначальваў прэзідэнцкую камісію па расследаванні прычын катастрофы шатла Чэленджэр.

Памёр ад хваробы сэрца ў 2001 годзе, пахаваны на Арлінгтонскіх нацыянальных могілках.